Investeerder gezocht (met een flinke dosis gezond verstand)

“Ik ga meedoen aan de Dragons Den,” zei ik laatst enthousiast tegen mijn vriendin. “Oh leuk, ga je dan verkleed als een Pikachu of zo?” “Hm nee, niet bepaald,” antwoordde ik, eigenlijk helemaal niet verbaasd dat ze überhaupt dacht dat ik als draak verkleed zou gaan.  Volgens mij denkt ze echt dat Pikachu een soort draak is en ach, ik kan het haar ook niet echt kwalijk nemen, hij heeft er wel iets van weg misschien ;-).

Ze vroeg wat wat Dragons Den dan wél is. “Het is zoals het programma Dragons Den of Shark Tank, waarin deelnemers hun idee pitchen aan een groep investeerders met als doel een (fictieve) investering te krijgen (zie filmpje hieronder). En als strategie- en marketingexpert mag ik investeerder zijn voor één dag!”

Haar interesse was gewekt: “Oh, maar dat klinkt heel erg leuk! En wie komen er ideeën pitchen dan?” “Nou, tweedejaars studenten van de academie Financiën, Economie en Management van Saxion. Ze pitchen een product dat ze hebben bedacht, vertellen dan iets over de markt en gaan in op financiële details,” zei ik.

Dragon Debuut

Knikkende knieën en zweterige handjes, dat was wat ik had verwacht (die had ik namelijk zelf wel tijdens mijn debuut als Dragon). Maar nee hoor! De studenten overtroffen mijn verwachtingen en hadden echt hele leuke ideeën. Zo bedacht een groep Aircase, een hoesje die ervoor moet zorgen dat het glas van je telefoon nooit meer stuk gaat als je het laat vallen en een box die je voor je huis kunt plaatsen waar de postbode een pakketje in kan plaatsen als je even niet thuis bent. Beide erg handig!

Als Dragon mochten we vragen stellen als: “Hoe ziet de budgettering eruit over 5 jaar?” of, in het geval van de post box: “Als jullie de box laten bezorgen, hoe weet je dan of de mensen wel thuis zijn om de box in ontvangst te nemen?” Je koopt immers zo’n box omdat je niet vaak genoeg thuis bent om een pakketje te ontvangen ;-).

Het was vooral heel erg leuk om te zien hoe studenten reageerden op de kritische vragen. En om hun gezicht te zien wanneer het kwartje viel als bleek dat hun financiële plaatje toch niet helemaal waterdicht was. Zoals vergeten om eigen salaris op te nemen in de begroting. Oeps!

(Bijna) briljant!

Eén team had het briljante idee om hun producten persoonlijk af te leveren bij zakelijke klanten, om zo meer binding te krijgen. Niks mis mee, zou je denken, alleen was er één probleem: de prognose stelde dat er in de eerste maand 3.000 producten verkocht zouden worden. Gezien het feit dat het fictieve bedrijf uit slechts vier personen bestond, leek het de Dragons onmogelijk om dit ‘klusje’ te klaren.

Een gevatte student opperde dat ze het dan met de post zouden versturen. Okay, dat is een optie, maar heb je dan ook de verzendkosten van €6,95 per verzending meegenomen in de begroting? “Uh nee, maar we hebben connecties met het postorderbedrijf en hierdoor kunnen we het heel goedkoop verzenden!” Ha! Zo’n connectie zou ik ook wel willen hebben!

Vrijgevig? Mwah…

Mijn mede-Dragons waren niet zo vrijgevig als de studenten misschien hadden gehoopt. Slechts enkele projecten waren verzekerd van een (fictieve) investering. Gelukkig werden de studenten niet beoordeeld op het binnenhalen van investeringen. Ze moesten hun presentatie in het Engels houden en daar kregen ze, naast de inhoud van de presentatie, een cijfer voor.

Na afloop vertelde ik diezelfde vriendin mijn ervaring. Ze vroeg of ik zelf nog in een product geïnvesteerd had. “Jazeker,” zei ik. “In genetisch gemodificeerd gras dat niet langer groeit dan 2 centimeter, een eigen water- en voedingssysteem heeft en nooit kale plekken zal vertonen. Het is bijna te mooi om waar te zijn.”